وزنه برداری معلولان 

پارا وزنه برداری فعالیت خود را در سال ۱۹۶۴ میلادی تحت پوشش IPC آغاز کرد .

در سال ۱۳۶۵ همزمان با آغاز  فعالیت این رشته در ایران رقابت های قهرمانی کشور آن نیز برگزار شد.

اولین اعزام برون مرزی تیم ملی پارا وزنه برداری ایران در سال ۱۳۶۷ به بازی‌های پارالمپیک سئول انجام شدند.

این رشته از رشته‌های افتخار آفرین و پرمدال به حساب می آید.

در بازی های پارالمپیک ۱۹۹۶ آتلانتا سه مدال – یک نقره و دو برنز به دست آمد.

اوزان 

رشته ورزشی در ۱۰ وزن در قسمت بانوان و آقایان برگزار می شود.

 هر ورزشکار ۳ بار فرصت حضور روی تخته و بلند کردن وزنه پیشنهادی خود را دارد.

به هر حالبرنده در هر مسابقه فردی است که سنگین ترین وزنه را بلند کند.

اوزان ورزشکاران بعد از سال ۲۰۱۳  به این طور تغییریافتند:

آقایان :

۴۹، ۵۴، ۵۹، ۶۵، ۷۲، ۸۰، ۸۸، ۹۷، ۱۰۷ و ۱۰۷+

بانوان:

۴۱، ۴۵، ۵۰، ۵۵، ۶۱، ۶۷، ۷۳، ۷۹، ۸۶ و ۸۶+

کلاسبندی 

رشته مخصوص ورزشکاران پارالمپیکی متعلق به گروه‌های قطع عضو، ضایعات نخاعی، جسمی- حرکتی‌ها، کوتاهی در یک عضو تحتانی، پشت، تنه و کوتاه قامتان است.

ورزشکاران این رشته می بایست دارای مجوز فعال شرکت در مسابقات پارا وزنه برداری را داشته باشند.

دارای کلاسبندی با وضعیت (C) مورد تائید یا دوباره دیدن(Review)باشد.

انواع مسابقات :

مسابقات پارا وزنه برداری به این عبارت است:

1. مسابقات ملی
2.  مسابقات دعوتی
3. جام های جهانی
4.  مسابقات قهرمانی منطقه ای
5. مسابقات قهرمانی پارا وزنه برداری (IPC)
6. بازی های پاراآسیایی و پاراالمپیک

گروه سنی:

وزنه برداری IPC برای کلیه ممسابقات تصویب شده مورد تایید خود دو گروه سنی را زیر نظر دارد،

به استثناء بازی های پارالمپیک که همیشه فقط یک گروه ادغامی در هر گروه وزنی ماده وجود دارد.

جوانان: از روز تولد ۱۴ سالگی تا روز تولد ۲۱ سالگی تا تاریخ ۳۱ دسامبر سال برگزاری مسابقه

بزرگسالان: از ۲۱ سالگی تا تاریخ اول ژانویه سال برگزاری مسابقه

پیش کسوتان: اجباری به وجود یک گروه پیکسوتان وجود ندارد،

 اگر کمیته برگزاری مایل به برگزاری چنین مسابقه ای است (یا به صورت یک مسابقه ادغامی یا مسابقه ای جداگانه) شرط سنی این گروه دارا بودن ۴۱ سال سن تا ۳۱ دسامبر سال برگزاری مسابقه می باشند.

اگر برگزاری این مسابقه به طی مراحل تصویب نیاز  باشد، باید درخواست عادی را تکمبل کنند  و به وزنه برداری IPC ارسال کنند.

ازنگاه یک شرکت کننده ی  ورزشکار در مسابقه شرکت در مسابقات مختلف وزنه برداری IPC براساس موارد ذیل شرایط لازم را دارا  می باشد:

• مسابقات مصوب: از روز تولد ۱۴ سالگی
• بازی های منطقه ای یا قهرمانی منطقه ای: از ۱۵ سالگی تا ۳۱ دسامبر سال برگزاری مسابقه
• قهرمانی جهانی یا بازی های پارالمپیک: از ۱۶ سالگی تا اول ژانویه سال برگزاری مسابقه

تجهیزات همراه ورزشکاران:

همه ورزشکاران باید لباس ورزشی مرتب و یک دست داشته باشند، همچنین تی شرت، جوراب و کفش ورزشی

تجهیزات ورزشی:

وسایل این ورزش شامل میز پرس، میله پرس و دیسک وزنه است.

میزپرس:

طول: میز باید مسطح و به طول ۲۱۰۰ میلی متر و ارتفاع بین ۴۸۰ الی ۵۰۰ میلی متر از سطح زمین باشد.

عرض: عرض بخش اصلی رویه میز ۶۱۰ میلی متر و به فاصله ۷۰۵ میلی متری است و قسمت سر عرض آن باید ۳۰۵ میلی متر و به فاصله عرض شانه های ۱۵۲٫۵ میلی متر باشد.

ارتفاع: ارتفاع پایه های میز باید به شکل قابل تنظیم و حداقل ۷۰۰ و حداکثر ۱۲۰۰ میلیمتر از قسمت کف باشد.

حداقل عرض آن نیز در قسمت درون پایه های ۱۱۰۰ میلی متر است.

میله پرس:

میله باید مستقیم و به طول ۲۲۰۰ میلی متر و قطر حداقل ۲۸ و حداکثر ۲۹ میلی متر باشد و وزن آن هم ۲۰ کیلوگرم است.

رنگ بندی وزنه ها: 

وزنه ۵۰ کیلوگرمی به رنگ مشکی (برای وزنه های ۲۳۶ کیلوگرم به بالا مورد استفاده قرار می گیرد)

وزنه ۲۵ کیوگرمی به رنگ قرمز، وزنه ۲۰ کیلوگرمی

به رنگ آبی، وزنه ۱۵ کیلوگرمی

به رنگ زرد، وزنه ۱۰ کیلوگرمی

به رنگ سبز، وزنه ۵ کیلو گرمی

به رنگ سفید، وزنه ۲٫۵ کیلو گرمی

به رنگ قرمز، وزنه ۲ کیلوگرمی

به رنگ آبی، وزنه ۱٫۵ کیلوگرمی

به رنگ زرد، وزنه ۱ کیلوگرمی

به رنگ سبز، وزنه ۰٫۵ کیلو گرمی

به رنگ سفید است.

وزنه ۰٫۲۵ فلزی برای ثبت رکورد جدید مورد استفاده قرار میگیرد.

داوری:

هر ورزشکار اجازه ثبت سه رکورد در هر مسابقه را دارد که بعد  از تایید شدن از سوی داوران نتایج آن ثبت می شود.

به این صورت که یک داور بالای سر ورزشکار به عنوان سر داور و دو داور در سمت راست و چپ میز پرس قرار دارند.

و در صورتی که دو داور از سه داور نظر مثبت ( پرچم سفید یا رنگ سفید در تابلو چراغ داوران) را اعلام کنند حرکت ورزشکارمورد قبول است.

در یک مسابقه وزنه برداری IPC ، سه راند رقابتی وجود دارد.

سیستم دوره ای:

تمامی وزنه برداران باید هر راند مربوطه را به ترتیب متوالی یا پشت سر هم بگذارنند.

اول به ترتیب وزنه انتخابی و سپس در صورتی که وزنه انتخابی یکسان باشد، بر اساس ترتیب قرعه کشی انتخاب می شود. 

وزنه بردار دارای پایین ترین شماره قرعه کشی در وزن کشی، باید همیشه به عنوان اولین نفر وزنه بزند.

فقط سه حرکت زدن وزنه در یک مسابقه واقعی مجاز است.

وزنه زدن اضافی (چهارمین حرکت) برای رکورد زدن، خارج از مسابقه تلقی می شود و در نتیجه نهایی برای جدول رنکینگ ثبت نمی شود.

نحوه حرکت پرس:

هر ورزشکار پس از اعلام اسم خود از طریق گوینده به مدت ۲ دقیقه اجازه حرکت دارد .

به صورتی که پس از خوابیدن در میز پرس و آمادگی برای حرکت و اعلام سر داور به معنی شروع ورزشکار باید میله را با حرکت آرام به سمت سینه حرکت و پس از مکث کوتاهی روی سینه به سمت بالا با سرعت یکسان در دوست بالا بیاورد.

و پس از اعلام سر داور مبنی بر قرار دادن میله بر شاخه ها حرکت ورزشکار به اتمام می رسد و نتایج آن نیز بر اساس نظر داوران اعلام خواهد شد

فرمان استارت (شروع)

فرمان و علامت کاملا مشخص شده برای  شروع  فوری زمانی داده شود که سرداور تشخیص دهد وزنه بردار کنترل کامل را روی میله و کشیدگی دست ها داشته و آرنج ها قفل شده اند.

(بسته به شرایط خاص پزشکی متفاوت است به قوانین و مقررات کلاسبندی وزنه برداری IPC مراجعه کنید.)

همزمان با فرمان گفتاری واضح و روشن شروع، سرداور همچنین باید فرمان و علامت شروع به صورت دیداری نیز داشته باشد که شامل حرکت رو به پایین دست های کشیده می باشد.

حرکت بلند کردن (lift):

بعد از اعلام فرمان شروع، وزنه بردار باید بعد از آمادگی کامل و آرامش، میله را با کنترل کامل به سمت سینه اش پایین آورده،

بدون بالا و پایین یا جابجا کردن، میله را به طور قابل رویت روی سینه stop بکنند. سپس دوباره به سمت بالا ببرد.

باید بین این بالا و پایین آوردن میله وقتی که میله با سینه تماس پیدا می کند، یک وقفه مشهود و قابل تشخیص وجود داشته باشد.

بعد از تماس میله با سینه، میله آن قدر نباید پایین بیاید که به نظر رسد به وزنه بردار کمکی شده یا به هر صورتی کار را برای وزنه بردار راحت تر کرده است.

میله باید به همان صورت قبل به طرف بالا حرکت داده شود تا به همان صورت بازوی کشیده و قفل شده بالا بردن ادامه پیدا کند.

دست ها هیچ گاه نباید در خلال مرحله بالا آوردن وزنه، دارای حرکت ناهماهنگ (تکان خوردن های غیر عادی) باشد.

فرمان Rack: 

فرمان شنیداری Rack زمانی باید داده شود که سرداور به وضوح مطمئن شود که وزنه بردار حرکت lift را تکمیل کرده (کاملا بلند کرده).

میله در امتداد دست ها و آرنج های قفل شده تحت کنترل است. یا طبق مقررات این گونه تلقی شود که حرکت انجام شده ناموفق بوده است.

همزمان با فرمان شنیداری، سرداور همچنین باید یک علامت دیداری نیز داشته باشد یعنی باید دست کشیده خود را به عقب حرکات دهد.

تنها زمانی که میله روی Rack (تکیه گاه میله) قرار می گیرد، داوران می توانند تصمیم مشترک خود را به وسیله چراغ ها یا پرچم ها اعلام کنند.

چراغ / پرچم سفید: برای بالا بردن صحیح و قابل قبول

چراغ / پرچم قرمز: برای بالا بردن ناصحیح و غیر قابل قبول

بعد از تکمیل حرکت ، وزنه بردار باید از روی نیمکت بلند شده و در عرض ۳۱ ثانیه سکو/محل مسابقه را ترک کند.

بی اعتنایی و کم توجهی به این مسئله باعث می شود آن حرکت باطل اعلام شود.