انواع سمعک ها

انواع سمعک: پشت گوش (BTE)، داخل گوش (ITE)، درون کانال (ITC) و کاملا درون کانال (CIC)

سمعک های بیرون گوش

سمعک های پشت گوش شامل یک کیف پلاستیکی سخت است که در پشت گوش قرار میگیرد و به یک پلاستیک در داخل گوش متصل است که درون گوش خارجی قرار می گیرد. قطعات الکترونیکی در قسمت پشت گوش نگه داشته می شوند. صدا از سمعک به داخل گوش می رود. افراد در  هر سنی برای هر نوع کم شنوایی (خفیف تا شدید) قابل استفاده است.

نوع جدید سمعک BTE سمعک باز است. این سمعک در داخل لاله گوش قرار می گیرد و یک لوله بسیار کوچک به مجرای گوش فرو می رود. به همین دلیل، سمعک های باز و ممکن است گزینه خوبی برای افرادی باشد که تجمع مایع گوش را تجربه می کنند، زیرا درصد آسیب دیدن گوش در این مرد بسیار پایین است.

https://www.disns.ir/1399/11/06/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9/

 انواع سمعک های داخل گوش

سمعک های داخل گوش (ITE) کاملاً در داخل گوش خارجی قرار می گیرند و برای کم شنوایی خفیف تا شدید استفاده می شوند. کیس نگهدارنده قطعات الکترونیکی از پلاستیک سخت ساخته شده است. برخی از کمک های ITE ممکن است برخی از ویژگیهای اضافی مانند telecoil را نصب کرده باشند. تله کوئل یک سیم پیچ مغناطیسی کوچک است که به کاربران امکان می دهد صدا را از طریق مدار سمعک دریافت کنند، نه از طریق میکروفون آن. این کار شنیدن مکالمه از طریق تلفن را آسان می کند. تله کویل همچنین به افراد کمک می کند تا در امکانات عمومی که سیستم صوتی خاصی را نصب کرده اند، سیستم های حلقه القایی نامیده می شوند، بشنوند. سیستم های حلقه القایی را می توان در بسیاری از مدارس، فرودگاه ها و سالن های سخنرانی مشاهده کرد.

سمعک کاملاً درون کانال (CIC) تقریباً در مجرای گوش پنهان است. از این نوع سمعک نیز برای کاهش شنوایی خفیف تا متوسط استفاده می شود.

از آنجا که کوچک هستند ، ممکن است تنظیم و برداشتن کمک های کانال برای فرد دشوار باشد. این نوع سمعک معمولاً برای کودکان خردسال یا افرادی که کم شنوایی شدید تا عمیق دارند توصیه نمی شود.

آیا همه سمعک ها به یک شکل کار می کنند؟

سمعک ها با توجه به الکترونیک مورد استفاده متفاوت عمل می کنند. الکترونیک ها به دو دسته آنالوگ و دیجیتال تقسیم می شوند.

کمک های آنالوگ امواج صوتی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند که تقویت می شوند. سمعک های آنالوگ، بصورت سفارشی ساخته می شوند تا نیازهای هر کاربر را برآورده کنند. سمعک های آنالوگ قابل برنامه ریزی، بیش از یک برنامه یا تنظیم دارند. متخصص شنوایی سنجی می تواند با استفاده از رایانه برنامه ریزی کند، و شما می توانید برنامه را برای محیط های مختلف – از یک اتاق کوچک و ساکت و آرام به یک رستوران شلوغ به مناطق بزرگ و باز، مانند تئاتر یا استادیوم تغییر دهید. مدارهای آنالوگ قابل برنامه ریزی را می توان در انواع سمعک ها استفاده کرد. کمک های آنالوگ معمولاً هزینه کمتری نسبت به کمک های دیجیتالی دارند.

کمک های دیجیتالی قبل از تقویت امواج صوتی، صدا را به کد های عددی تبدیل می کند. از آنجا که این کد شامل اطلاعات مربوط به میزان صدا یا بلندی صدا نیز می باشد، می توان سمعک را بصورت ویژه برنامه ریزی کرد تا برخی از فرکانس ها را بیش از سایر موارد تقویت کند. مدارهای دیجیتال به شنوایی شناس انعطاف بیشتری در تنظیم سمعک برای نیازهای کاربر و برای برخی از محیط های شنیداری می دهد. این سمعک ها همچنین می توانند به گونه ای برنامه ریزی شوند که بر روی صداهایی که از یک جهت خاص می آیند تمرکز کنند. مدار دیجیتال در انواع سمعک ها قابل استفاده است.

ترجمه شده از سایت: ان آی اچ